De Hoofdzaak voor Roodkapje

Het is echt al herfst als ik eindelijk mijn website www.espritdeleu.nl publiceer. Iets wat dit voorjaar al haast had eigenlijk, want ik wilde voortmaken met mijn boek ‘Eikels, tegenspelers in jouw verhaal’. Nu de bossen ermee bezaaid liggen – het is een overvloedig eikeljaar – was het leuk geweest als ik ermee voor de dag kon komen. Maar het loopt weer eens anders.

Niet dat het erg is – mijn leven voltrekt zich sowieso in ongebruikelijke volgorde – en er was ook de nodige legitieme afleiding van de Hoofdzaak Boek Schrijven. Zo hebben mijn echtgenoot en ik het afgelopen jaar enkele overledenen te betreuren. Reden waarom wij zijn gaan nadenken over zelf doodgaan – daar is overigens niet veel aan te doen – en de manier waarop we oud aan het worden zijn. Daar hebben we natuurlijk wél invloed op. Als we tenminste bereid zijn keuzes te maken – anders worden we inderdaad oud als een stel lijdende voorwerpen. Zelf regie nemen lijkt ons beter.

Eén en ander valt bij mij toevallig samen met De Overgang en De Kinderen Het Huis Uit. Bij dat laatste verzucht ik overigens regelmatig “was het maar zo!” Een leeg en rustig nest zou mij namelijk wel uitkomen, zodat ik mij geheel aan de Hoofdzaak kan wijden. Maar dat is natuurlijk een illusie. Want als ik echt zou willen… dan was het boek al lang af. Kennelijk zit er een klein saboteurtje in mij – een eikeltje om in mijn eigen termen te spreken – dat zich graag laat afleiden. Zoals Roodkapje, die steeds verder van het pad af raakte, naarmate ze meer bloemetjes plukte. Op weg naar oma.

Zo kom ik telkens in de verleiding voorrang te geven aan andere zaken. De dagelijkse zorg voor mens en dier (en dat zijn er nogal wat). Het huishouden. De tuin – verbluffend wat er allemaal moet gebeuren! Betaalde opdrachten met een harde deadline. Vriendendiensten, sociale zaken. Maar ook dingen die helemaal niet om voorrang strijden, houden me behoorlijk bezig. Ik ben geïnteresseerd in de betekenis van dromen, dementie, de taal van symbolen, bijbel- en andere verhalen, de relatie mens-dier, religie, klimaatverandering, menselijk gedrag, interieurinrichting, filosofie, opvoeding, gezondheid, alcohol en andere verslavingen… kortom alles. Ik geniet uitbundig van al deze bloemetjes naast het pad!

Rond Allerheiligen woon ik een mis bij ter nagedachtenis aan één van degenen die ons ontvallen was. “Alle heiligen,” zegt de priester “zijn de mensen die ons voor zijn gegaan.” Hij heeft het niet alleen over degenen die al dood zijn. En ook niet uitsluitend over ‘officiële heiligen’ zoals Sint Nicolaas. Hij praat over ‘fijne mensen’ die ons uitnodigen hen na te volgen. Huis-tuin-en-keuken-heiligen zoals je beste vriend. Die is natuurlijk niet de hele tijd heilig, maar hij fietst bij tegenwind een tijdje voorop. Zoals mijn echtgenoot, die mijn zoon helpt met zijn financiën, zodat ik niet hoef te kijken naar die ontstellende warboel.

Heiligen zijn heel gewoon en ze zijn overal, is de geruststellende boodschap. En ik moet aan Roodkapje denken. Ze was op weg naar oma – haar Hoofdzaak zou je kunnen zeggen. En toen ze zich liet afleiden, kwam ze een eikel tegen; de boze wolf. Ze werd met Hoofdzaak en al opgeslokt. En in die buik werd ze stil. “Dit was het dan,” moet ze hebben gedacht. Het was bepaald geen zelf-verkozen einde en op weg had ze niet de regie. Maar juist dan is er hoop. Dan komt er een heilige - een jager - die met een grote haal door de buik van de eikel Roodkapje en haar Hoofdzaak ontsluit. Een bloedige, maar noodzakelijke interventie. Ik bedenk dat ik voor zoiets liever niet afhankelijk ben van een toevallige heilige op mijn pad. Maar dan zal ik zelf het mes ter hand moeten nemen. Kan ik dat wel? Of ik moet me natuurlijk niet zo van het padje laten brengen, maar ik ben zo blij verwonderd over van alles en nog wat.

Ik hoop volgende herfst mijn boek uit te brengen. Ik moet waarschijnlijk wel even een wolf omleggen!